نویسنده: دلسوخته بقیع

دگر این خانه مرا تنگ بود

زندگی بی زهرا برام ننگ بود

الهم بحق هذا القرآن و بحق من ارسلته و بحق کل مومن مدحته فیه بحقک علیهم فلا احد اعرف بحقک منک" شب های قدر میعادگاه مومنان است با خدا؛ شب هایی است که مومنان ،خدا را به کتابش و به خودش قسم می دهند

دنیا آنچه را بر ما عرضه کرده بود، پنهان کرده و آنچه را پنهان کرده بود پیش آورده و بندگان خاص خدا دل به رفتن بسته اند. برادران من که در صفین خونشان ریخت، ضرر نکرده اند که امروز نیستند. به خدا قسم که خدا را ملاقات کرده اند و خدا پاداش ایشان را تمام و کمال پرداخته. کجایند برادران من که راه حق را رفتند و رخت به خانه آخرت کشیدند؟ کجاست عمار؟ کجاست مالک؟ کجا هستند همانند ایشان که بایکدیگر پیمان مرگ بستند و سرهای ایشان را به فاسقان هدیه کردند؟ دریغا! دریغا برادرانم که قرآن خواندند و به آن عمل کردند. واجب را به پا داشتند و سنت را زنده نگه داشتند. به جهاد فراخوانده شدند و پذیرفتند. بندگان خاص خدا! هر کس که می خواهد به سوی خدا برود، آماده باشد." نهج البلاغه – خطبه 182

به کدامین سجود باید نمازم را تمام کنم؟

در کدامین رکعت باید نام تورا فریاد زنم؟

نوای " فزت و رب الکعبه" را چگونه باید زمزمه کنم؟

یا مولا! تو را به یارت سوگند به من بگو چگونه فرق سرت را می شکافند و تو ندای تکبیر سر می دهی؟

یا امیر به ذوالفقارت سوگند به من بگو چگونه حسرت تیغ را بر دل دشمنت می نهی؟

چرا بانگی سر ندادی و آهی نکشیدی؟

اماما خودت بگو که چگونه همه مقاومت بودی و ایستادگی؟

چگونه خم نشدی

یا علی تو را به حق یارانت فقط یک بار آشنایم کن با روییدنت...

الهی آمین